تحت شرایط عادی، فشار intrapleural زیر فشار اتمسفر است.هنگامی که بدلیل فشار بیش از حد هوا و یا مایع تغییرات فشار در ریه رخ میدهد، گذاشتن چست تیوب اجازه می دهد تا تخلیه مایعات از فضای جنب صورت گیرد و فشار intrapleural ، به فشار نرمال برگردد و در نتیجه تبادل گاز مناسب صورت گیرد و تنفس بیمار راحت شود.
* لوله قفسه سینه یا چشت تیوب و یا تراکئوستومی تیوب یک لوله پلاستیکی انعطاف پذیر است که از طریق یک ست دارای کلمپ وصل به یک باتل میشود که هیچ ارتباطی بین درون این لوله و هوای بیرون وجود ندارد و درون این باتل باید آب مقطر استریل و یا نرمال سایلین ریخته شود طوری که قسمت انتهایی یا دیستال لوله 2cm زیر سطح آب قرار گیرد در باتل یک ارتباط دیگر با بیرون دارد که در هنگام تنفس بیمار حباب های هوای ایجاد شده از طریق این راه به بیرون می رود. (در واقع مانند قلیان عمل می کند)
کاربردهای چست تیوب:
1- پنوموتراکس : تجمع هوا در فضای جنب
2- هموتراکس: تجمع خون در فضای جنب
3- پیوتراکس یا empyema : تجمع چرک در فضای جنب
4- چیلوتراکس: تجمع لنف ناشی از مجرای توراسیک
5- هیدروتراکس: تجمع مایع سروزی غیر التهابی
6- pleural effusion: تجمع انواع دیگر مایع در فضای جنب
موارد منع مصرف:
موارد مقاوم به درمان مانند اختلالات انعقادی، عدم همکاری بیمار، فتق دیافراگم، زخم های قبلی در فضای پلور
که باعث چسبندگی های شدید شود.
اندازه لوله قفسه سینه:
بزرگسالان و نوجوانان پسر: 28 – 32 fr
بزرگسالان و نوجوانان دختر : 28 fr
کودکان : fr
نوزادان : 12- 14 fr
شرح: بسته به وضعیت بیمار، گذاشتن چست تیوب ممکن است در کنار بستر بیمار رخ دهد.در بخش اورژانس و یا در اتاق عمل . در هر صورت قرار دادن لوله قفسه سینه یک روش استریل باید انجام شود و اکسیژن، ساکشن وE.Box و سینی پانسمان و ست تراکس که شامل تمامی وسایل لازم است، باید در اختیار پزشک قرار گیرد.
در شرایط بدون بیهوشی پزشک با استفاده از داروی بی حسی موضعی منطقه موردنظر در قفسه سینه را بی حس و با استفاده از یک برش کوچک، لوله قفسه سینه را وارد فضای جنب می نماید که این کار باید gentle و در عین حال سریع باشد و بعد لوله به جای خود بخیه میشود که در تمام مدت لوله به سیستم تخلیه وصل شده است (چست باتل) گاز وازلین در محل قرار گرفتن چست تیوب قرار داده میشود تا محل کاملا" مهر و موم شود و بعد با گازهای استریل و لوکوپلاست کاملا" محل مزبور پانسمان میگردد.قبل از انجام پروسیجر چون بیمار نگران است پرستار باید با توضیح روش به آرامش بیمار کمک کند و مراقب حریم خصوصی بیمار باشد و به حمایت عاطفی وی بپردازد و همچنین حتما" رضایت عمل درصورتی که بیمار قادر به انجام آن است توسط وی امضاء شود.
همچنین علائم حیاتی بیمار را چک و بعنوان پایه ارزیابی های بعدی مدنظر داشته باشد.پرستار باید به دستورات دارویی تجویز شده جهت بیمار (premedication) توجه و به آن عمل کند.در طول انجام پروسیجر باید به بیمارآموزش داد که از حرکت های ناگهانی و سرفه و تحرک بپرهیزد.
گاهی اوقات دادن داروهای آرامبخش دستور داده میشود که بیمار را آرام و خواب آلود می کند.قبل از انجام
پروسیجر باید از بیمار یک chest XRay پایه داشت وبعد از پروسیجر هم از بیمار یک chest XRay دیگر
گرفته میشود و پزشک محل چست تیوب و نتیجه کارش را ارزیابی می کند و معمولا" برای جلوگیری از عفونت یا درمان عفونت از داروهای آنتی بیوتیک استفاده میشود.پرستار باید تمامی شرایط و حالات بیمار را در گزارش و نت پرستاری ثبت نماید.
عوارض و خطرات:
قرار دادن چست تیوب به مدت طولانی تر از 7 روز خطر عفونت را افزایش میدهد.
عفونت، خونریزی، مشکلات تنفسی و عکس العمل ها به داروها، ادم ریوی، تامپوناد پریکارد، صدمه به کبد،
طحال و یا دیافراگم و حتی آئورت و قلب (اگر لوله پایین تر از حفره جنب گذاشته شود) عوارض جرئی شامل یک هماتوم زیرجلدی یا seroma، تنگی نفس، اضطراب و سرفه (پس از حذف حجم زیادی از مایع) آمفیزم زیرجلدی نشان می دهد.backpressure یا فشار منفی ایجاد شده جهت تخلیه کافی نیست.
توجه و مواظبت در مرحله نقاهت:
1- آموزش به بیماران برای جلوگیری از دراز کشیدن روی لوله و پرستار باید مطمئن شود که هیچ گرفتگی یا
Kink در طول لوله رخ نمی دهد و در طول لوله نشت هوا وجود ندارد.
2- توجه به مقدار و رنگ و نوع و درناژ و اندازه گیری و ثبت آن و گزارش به شیفت بعدی
3- توجه به وضعیت تنفسی بیمار و تشویق بیمار به انجام سرفه و تنفس عمیق
4- درصورت جدا شدن لوله از سیستم تخلیه حتما" باید لوله قفسه سینه کلمپ گردد بنابراین در همه حال کلمپ بایدکنار بستر بیمار نگهداری گردد.
5- در هنگام OOB شدن و یا انتقال و جابجایی بیمار برای احتیاط چست تیوب باید کلمپ شود.
6- درصورت وجود ه در طول لوله تخلیه که منجر به جلوگیری از تخلیه میشود باید چست باتل عوض شود که پس از کلمپ کردن انتهای چست تیوب باید چست باتل جدید را به آن وصل کرد و حتما" قبلا" در درون آن نرمال سایلین ریخته شده باشد که ناحیه دیستال لوله درون باتل 2 cm در درون آن باشد.
7- برای جلوگیری از عفونت روزانه پانسمان سایت لوله قفسه سینه تعویض و اطراف لوله تمیز گردد.
8- باید توجه داشت که سیستم درناژ قفسه سینه (چست باتل) درست و در سطح پایین تر از محل گذاشتن لوله باشد.
9- پرستار باید به fluctuation محلول در درون لوله توجه داشته باشد که نشان دهنده کارکردن لوله است.
10- طول لوله را از نظر وجود ترک و یا احتمال نشت هوا مدنظر داشته باشد.
شاخصهای کلینیکی برای خروج چست تیوب:
1- بهبود در وضعیت تنفسی (طولانی نبودن تنفس وعدم سختی انجام آن)
2- شنیده شدن صداهای تنفسی وبالا آمدن قرینه قفسه سینه
3- ریت تنفس کمتر از 24 تا در دقیقه
4- در هیدروتراکس درناژ کمتر از 200 میلی لیتر در ساعت
5- در هموتراکس ترشح کمی خون و یا تغییر از ترشح خونی به سروزی
6- در پنوموتراکس توقف بالا و پایین رفتن مایع در ظرف درناژ در حین بازدم و سرفه
اقدامات پرستاری قبل از خروج چست تیوب:
هدف: جلوگیری از ایجاد عفونت در پرده جنب لوله های درناژ را کلمپ کنید.یک عکس قفسه سینه بگیرید.
1- برای بیمار توضیح دهید که خروج چست تیوب فقط چند ثانیه زمان می برد.برای بیمار توضیح دهید که دارو درمانی از قبل به کاهش درد در او کمک خواهد کرد (مورفین، کتورولاک) که درصورت وم 30 دقیقه قبل از انجام پروسیجر آنرا تزریق کنید.
2- دستها را شسته و سپس ست استریل را برای کشیدن بخیه و پانسمان مجدد باز کنید.
3- بیمار را در پوزیشن مناسب قرار داده و از نظر جسمی و عاطفی مورد حمایت قرار دهید.
4- بعد از کشیده شدن بخیه ها از بیمار بخواهید یک نفس عمیق بکشد و تا زمان خروج لوله ها توسط پزشک نفس خود را نگهدارد. (مانور والسالوا)
5- با قرار دادن چند عدد گاز وازلین و گاز در محل کشیده شدن چست تیوب با چسب، پانسمان را فیکس کنید.
6- پانسمان قفسه سینه را بررسی کرده ، مقدار و نوع مواد درناژ شده از قفسه سینه را بررسی و مراقبتهای
پرستاری لازم را بعمل آورید.
7- بیمار را از نظر وجود آمفیزم بعد از خروج چست تیوب بررسی کرده و تمام موارد انجام شده را در گزارش پرستاری ثبت کنید.
آموزش به بیمار:
1- به بیمار آموزش دهید خروج هر نوع مایع چرکی و خیس شدن پانسمان را گزارش دهد.
2- به بیمار آموزش دهید پانسمان محل چست تیوب را تا معاینه مجدد توسط پزشک باز نکند.
*طبق دستور بیمارستان، چست تیوب، دستکشها و دیگر تجهیزات را دفع کنید.
اقدامات پرستاری بعد از خروج چست تیوب:
1- یک عکس قفسه سینه بگیرید تا مطمئن شوید لوله در زمان نامناسب خارج نشود و یا ورود تصادفی هوا به
داخل فضای جنب صورت نگرفته است.
2- ظرفیت اشباع اکسیژن را با پالس اکسیمتری کنترل کنید.
3- صداها و عملکرد تنفسی را بررسی کنید.
4- درصورت وجود بخیه، پوست را از نظر وجود نکروز بررسی کنید.
5- وجود نشانه های عفونت را بررسی کنید.
6- علائم حیاتی بیمار و سطح راحتی او قبل و بعد از خروج چست تیوب را کنترل کنید.
7- اطلاعاتی مانند خارج کردن سوچر، نوع پانسمان بکار برده شده، نوع درناژ و اینکه آیا بخیه سر کیسه ای در محل بکار رفته است یا خیر و انجام عکس قفسه سینه و اطلاعات حاصل از آن
سکته ی مغزی خفیف (ministroke) همچنین به عنوان حمله ی ایسکمیک موقت (به انگلیسی: Transient ischemic attack یا TIA) نیز شناخته می شود. زمانی اتفاق می افتد که خونرسانی به بخشی از مغز به طور موقت متوقف شود. این حمله باعث علائم شبه سکته می شود که ظرف ۲۴ ساعت رفع می شود.
برخلاف سکته مغزی، سکته ی خفیف به خودی خود باعث ناتوانی های دائمی نمی شود. از آنجایی که سکته ی خفیف و سکته ی مغزی علائم بسیار نزدیک و مشابه دارند، در صورت هرگونه مشاهده ی اینگونه علائم باید هرچه سریعتر اورژانس را خبر کنید.
هرآنچه درباره ی سکته مغزی باید بدانید »
دانستن علائم سکته ی خفیف به شما کمک می کند تا درمان را هرچه سریعتر شروع کنید. تقریبا ۱ نفر از هر ۳ نفری که سکته ی خفیف را تجربه می کنند، بعد از آن سکته مغزی می کنند! بنابراین درمان زود هنگام ضروری است.
شناسایی سکته خفیف دشوار است. ولی برخی علائم به شناسایی اینکه کدام نوع سکته است کمک می کنند. علائم ممکن است گذرا باشند.
بیشترین علائم سکته خفیف شامل:
اگر هر یک از علائم فوق را داشتید سریعا با اورژانس تماس بگیرید!
فردی که دچار حمله ی گذرا ایسکمیک یا همان سکته ی خفیف می شود، ممکن است به طور موقت حس کند که قادر به صحبت کردن نیست. بعد از سکته ی خفیف، فرد ممکن است به پزشک خود بگوید که در زمان سکته نمی توانست کلمات را بیاد بیاورد.
از دیگر مشکلات تکلم و صحبت کردن، مشکل در درک و فهمیدن صحبت دیگران و همینطور ادای درست کلمات می باشد.
مشکل در صحبت کردن نشان دهنده ی این است که انسداد در عروق نیمکره ی غالب مغز اتفاق افتاده است. چونکه نیمکره ی غالب مسئول صحبت کردن و درک صحبت دیگران است. اگر این ناحیه آسیب ببیند فرد علائم فوق را نشان می دهد.
بعضی اوقات سکته ی خفیف باعث نابینایی موقت در یک یا هر دو چشم می شود. این اختلال با نام amaurosis fugax نیز شناخته می شود.
در این اختلال بینایی فرد در یک چشم به طور ناگهانی از بین رفته یا مختل می شود. دنیا خاکستری شده یا اشیاء را تار می بیند!
این اتفاق ممکن است برای چند ثانیه یا دقیقه طول بکشد و از بین برود. در معرض نور روشن قرار گرفتن می تواند این اختلال را تشدید کند. فرد ممکن است نتواند کلمات را از روی یک کاغذ بخواند.
ه های خون عمده ترین علت سکته ی خفیف است. دیگر علت های ایجاد کننده ی سکته ی خفیف شامل:
علائم سکته ی خفیف می تواند در یک دقیقه خلاصه و تمام شود! اما به طور کلی سکته های خفیف زیر ۲۴ ساعت تمام می شوند و فرد دیگر علائم آن را ندارد.
اغلب زمانی که شما به پزشک مراجعه می کنید علائم از بین رفته اند. بنابراین شما مجبورید علائم و اتفاقات خود را برای پزشک شرح دهید.
در دوره ی سکته ی خفیف علائم مشابه با سکته ی ایسکمیک می باشد. سکته ی ایسکمی (انسدادی) شایع ترین نوع سکته است.
علائمی که به طور ناگهان ظاهر می شوند می توانند نشان دهنده ی سکته باشند. این علائم را در بخاطر سپاری سکته بیاد داشته باشید!
فشار خون بالا یک فاکتور خطر بسیار بزرگ است. فشار خون می تواند به دیواره ی داخلی رگ ها آسیب بزند. در نتیجه ی این آسیب، آترواسکلروزیس ایجاد می شود. یعنی ه در دیواره ی رگ ها ایجاد شده و در نتیجه ی پارگی رگ باعث خونریزی می شود. این گرفتگی عروق می تواند باعث سکته ی خفیف نیز بشود.
اگر شما از پزشک خود شنیده اید که فشار خون بالایی دارید، باید به طور مداوم فشار خون خود را بررسی کنید. این بررسی باید برای شما همیشگی شود و مداوم فشار خود را بگیرید. پس یک دستگاه فشار خون خانگی برای خود تهیه کنید.
بعضی وقت ها افراد دچار سندروم روپوش سفید” یا سندروم وایت کت (white coat syndrome)” می شوند. یعنی در محیطی که پزشک فشار خون فرد را می گیرد به دلیل اضطراب فشار خون بالاتری را نشان می دهند!
به همین دلیل بهتر است که فشار خون خود را در منزل به طور مداوم بگیرید. اینکار به پزشک نیز کمک می کند که فشار خون طبیعی شما را بهتر بشناسد.
اگر در خانه دستگاه فشار خون دارید و علائم زیر را داشتید باید به سرعت فشار خون خود را بسنجید:
اگر وسیله ی سنجش فشار خون در منزل ندارید باید سریعا به پزشک مراجعه کنید. در شرایط اضطراری تر نیز با اورژانس تماس بگیرید.
دیگر ریسک فاکتور های سکته ی خفیف شامل:
بر اساس تحقیقات اخیر:
مردان نسبت به ن بیشتر دچار سکته ی خفیف شده اند.
افراد مسن تر نسبت به افراد جوان تر بیشتر در معرض خطر سکته ی خفیف قرار دارند.
اگرچه سکته ی خفیف به آسیب دائمی مغز منجر نمی شود، ولی در صورت مشاهده ی علائم آن باید اقدامات پزشکی انجام شود.
به این دلیل است که علائمی که مشاهده می کنید ممکن است ناشی از سکته ی مغزی باشد! مسلما برای شما بسیار سخت است که بتوانید سکته ی خفیف را از سکته ی مغزی تشخیص دهید. این نیاز به ارزیابی و معاینه پزشکی دارد.
برخلاف سکته ی خفیف، سکته ی مغزی آسیب دائمی در مغز ایجاد می کند. این آسیب می تواند به طور دائمی به بافت مغز لطمه زده و باقی بماند. با اینحال علائم سکته می تواند به مرور زمان بهبود یابد.
توجه کنید که یک سکته ی خفیف داشتن خطر سکته مغزی را در فرد افزایش می دهد! زیرا دلیل سکته ی خفیف با سکته ی مغزی مشابه است. (انسداد عروق)
تنها راه تشخیص درست بین سکته ی خفیف و سکته ی مغزی، بررسی تصویر مغز به وسیله ی سی تی اسکن CT و یا ام آر آی MRI است.
همچنین اگر سکته کرده باشید، معمولا آسیب آن در مغز تا ۲۴ الی ۴۸ ساعت در سی تی اسکن نمایش داده نمی شود. پس از گذشت این زمان آسیب گذاشته شده بر روی مغز مشخص تر خواهد شد. پس راه بهتر تشخیص ام آر آی MRI است که بافت مغز را به خوبی نشان می دهد.
برای ارزیابی بهتر علت سکته ی یا سکته خفیف ایجاد شده، پزشک ممکن است دستور سونوگرافی کاروتید را بدهد. در این آزمایش گرفتگی عروق و ه یا جمع شدن پلاکت ها بهتر دیده خواهد شد. در نتیجه می تواند از گرفتگی یا عدم آن در رگ کاروتید مطمئن تر شود.
ممکن است اکوقلب برای بیمار نیاز باشد. در اکو قلب از گرفتگی و ه در قلب مطمئن می شوند.
روش های درمانی مختلفی برای سکته ی خفیف وجود دارد. سکته های خفیف باعث ایجاد آسیب یا ناتوانی برای فرد نمی شوند. اما می توانند به عنوان هشداری از سکته های بعدی باشند. درمان های سکته ی خفیف بر پایه ی بازگردانی و تنظیم جریان خون مغز است.
این روند نیاز به تشخیص درست علت سکته دارد. در نتیجه پزشک می تواند به درمان علت آن بپردازد. به طور مثال اگر مشکل از قلب شروع شده درمان متفاوتی نسبت به گرفتگی عروق مغزی خواهد داشت.
روش های درمان سکته مغزی شامل:
تمام روش های درمان سکته ی مغزی »
داروهای ضد پلاکت منجر می شوند که پلاکت های خون کمتر به یکدیگر بچسبند. در نتیجه احتمال به وجود آمدن ه ی خون کم می شود.
این داروها عموما شامل:
این دارو ها منجر می شوند که ه ی خون در رگ ها ایجاد نشود و رگ ها را مسدود نکند.
این دسته داروها شامل:
اگر وارفارین مصرف کنید باید حتما مورد بررسی باشید تا مشخص شود دوز صحیحی را مصرف می کنید.
این یک روش جراحی که امکان دستیابی به شریان کاروتید را به وسیله ی کاتتر (یک نوع لوله) می دهد.
آنژیوپلاستی کاروتید و استنت گذاری (CAS) با یک برش کوچک جراحی انجام می شود. در این جراحی به فرد داروهای مسکن داده می شود. سپس جراح در ناحیه کشاله ران یک برش ایجاد می کند. یک کاتتر (یک نوع لوله انعطاف پذیر) را از طریق برش به شریان فمورال (شریانی واقع در ران) وارد می کند.
سپس با دقت آن را به شریان کاروتیدِ مسدود شده در گردن انتقال می دهد. تصاویر اشعه ایکس (مثل فلوروسکوپی) به جراح کمک می کند تا بتواند شریان ها را ببیند و موقعیت صحیح را تشخیص دهد.
سپس جراح سیم را از طریق کاتتر به محل انسداد در رگ میفرستد. یک بالون بسیار کوچک در انتها و بر روی سیم وجود دارد. این بالون توپر است و بر دیواره داخلی شریان فشار وارد می کند. این کار شریان ها را باز می کند و اجازه می دهد خون بیشتری به مغز منتقل شود.
همچنین ممکن است در ناحیه انسداد یافته یک استنت (لوله سیم توری) قرار داده شود. استنت در همان زمان به عنوان کاتتر بالون قرار داده می شود و با بالون گسترش می یابد. قرار گرفتن استنت در محل انسداد کمک می کند تا شریان باز شود. جراح سپس بالون را حذف می کند.
ممکن است فرد به جراحی نیاز داشته باشد تا از سکته های مغزی آینده جلوگیری شود.
اگر شریان کاروتید شما به شدت تنگ شده باشد ممکن است پزشک شما آنژیوپلاستی گردن را انجام ندهد. بجای آن جراحی رگ کاروتید به نام اندآرکتومی کاروتید را انجام دهد.
در این جراحی، پزشک رگ کاروتید را از چربی ها و ه ها و پلاکت ها تمیز می کند. در نتیجه رگ بهتر خون رسانی را انجام می دهد. همینطور خطر سکته ی مغزی یا سکته ی خفیف بعدی را کاهش می دهد.
اصلاح سبک زندگی برای جلوگیری از سکته یا سکته های خفیف آینده ضروری است. چون اقدامات پزشکی ممکن است کافی نباشد.
مثلا شما فشار خون بالایی داشته باشید. هرچقدر دارو هم مصرف کنید ولی رژیم غذایی پرنمک داشته باشید کاملا موثر نخواهد بود.
این تغییرات در سبک زندگی شامل:
سکته ی خفیف و دیگر انواع سکته ها ممکن است اجتناب ناپذیر باشند. اما شما می توانید اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از وقوع آن انجام دهید.
این نکات را برای جلوگیری از وقوع سکته انجام دهید:
ایست قلب ناگهانی با حمله قلبی متفاوت است، حمله قلبی در صورتی رخ می دهد که جریان خون به بخشی از قلب مسدود شود. با این حال، حمله قلبی گاهی اوقات می تواند اختلال الکتریکی یجاد کند که آغزگر ایست قلبی ناگهانی است. ایست قلبی یک اورژانس پزشکی است. اگر بلافاصله درمان نشود، باعث مرگ ناگهانی می شود. با مراقبت های پزشکی مناسب و سریع، امکان زنده ماندن وجود دارد. احیاء قلب و عروق (CPR)، درمان با defibrillator – و یا حتی فشار آوردن به قفسه سینه – می تواند شانس زنده ماندن را تا زمان رسیدن اورژانس افزایش دهد.
علائم ایست قلبی ناگهانی و شدید هستند، شایع ترین علائم ایست قلبی عبارتند از:
گاهی اوقات علائم و نشانه های دیگر نیز در ایست قلبی رخ می دهد؛ که ممکن است شامل خستگی، غش، سرگیجه، درد قفسه سینه، تنگی نفس، ضعف، تب و تپش یا استفراغ باشد؛ اما ایست قلبی ناگهانی اغلب بدون هشدار رخ می دهد
اگر شما اپیزودهای مکرر از درد قفسه سینه یا احساس ناراحتی، تپش قلب، ضربان قلب سریع یا نامنظم، خس خس سینه غیر قابل توضیح یا تنگی نفس، غش، احساس سبکی سر یا سرگیجه دارید به سرعت به دکتر مراجعه کنید. وقتی که قلب متوقف می شود، عدم خون اکسیژن می تواند باعث آسیب مغز در تنها چند دقیقه شود. مرگ یا آسیب مغزی دائمی می توانید در عرض چهار تا شش دقیقه رخ می دهد. زمان بسیار مهم است اقدام فوری انجام دهید
مهم ترین دلیل ایست قلبی، داشتن بیماری های قلبی مزمن است. دلیل ایست قلبی ناگهانی معمولا یک اختلال در ریتم قلب (آریتمی) است که نتیجه یک مشکل در سیستم الکتریکی قلب شما است.
از مهم ترین بیماری های قلبی که منجر به ایست قلبی می شوند می توان به:
بیماری عروق کرونر اغلب دلیل ایست قلب در افراد به علت بیماری عروق کرونر رخ می دهد. در بیماری عروق کرونر، شریان های شما با کلسترول و سایر رسوب ها مسدود می شوند و جریان خون را به قلب شما کاهش می دهد. این می تواند برای قلب شما سخت تر برای انجام امواج الکتریکی سخت تر شود.
حمله قلبی اگر حمله قلبی رخ دهد، اغلب به علت بیماری شدید عروق کرونر، می تواند فیبریلاسیون بطنی و ناگهانی قلبی را ایجاد کند. علاوه بر این، یک حمله قلبی می تواند در مناطق باقی مانده از بافت اسکار قرار بگیرد. مدار کوتاه برق در اطراف بافت اسکار ممکن است منجر به اختلالات در ریتم قلب شما شود.
قلب بزرگ (كاردیومیوپاتی). این اتفاق زمانی که دیواره عضلات قلب شما کشش و بزرگ شدن و یا ضخیم شده اتفاق می افتد. در هر دو مورد عضله قلب شما غیر طبیعی است که اغلب منجر به آسیب بافت قلبی و آروماتیک بالقوه می شود.
بیماری قلبی دریچه های قلب. نشت یا محدود شدن دریچه های قلب شما می تواند به کشیدگی یا ضخیم شدن عضله قلب یا هر دو آن منجر شود. هنگامی که قلب به علت استرس ناشی از اختلال دریچه یا فشار ناگهانی بزرگ و یا تضعیف می شود، خطر افزایش آریتمی قلبی افزایش می یابد.
بیماری قلبی مادرزادی. هنگامی که ایست قلبی ناگهانی در کودکان یا نوجوانان رخ می دهد، ممکن است به علت بیماری قلبی مادرزادی باشد.
از آنجایی که ایست قلبی ناگهانی با بیماری قلبی عروقی مرتبط است، عوامل مشابه ی که خطر ابتلا به بیماری عروق کرونری را در شما بالا می برد، ممکن است باعث ایست قلبی ناگهانی نیز شود. این عوامل شامل:
عوامل دیگری نیز ممکن است دلیل ایست قلبی باشند و خطر آنرا افزایش دهند از جمله:
اگر یک ایست قلبی ناگهانی را بدون هشدار داشتید و زنده مانده اید، پزشک شما می خواهد دلیل ایست قلبی را تشخیص دهد تا از وقایع آیینده پیشگیری کند.
آزمایشاتی که پزشک شما ممکن است برای تشخیص دلیل ایست قلبی توصیه کند عبارتند از:
الکتروکاردیوگرام
در طول الکتروکاردیوگرام (ECG)، سنسورها (الکترود ها) که می توانند فعالیت الکتریکی قلب شما را تشخیص دهند، آنها به قفسه سینه و گاهی به اندام شما متصل می شوند. یک ECG می تواند اختلالات در ریتم قلب و یا تشخیص الگوهای الکتریکی غیر طبیعی، مانند یک فاصله QT طولانی مدت که خطر ابتلا به مرگ ناگهانی را افزایش می دهد را تشخیص دهند.
آزمایش خون
یک نمونه از خون شما ممکن است برای بررسی سطوح پتاسیم، منیزیم، هورمون ها و سایر مواد شیمیایی مورد آزمایش قرار گیرد که توانایی قلب شما را نشان می دهند. سایر آزمایش های خون می تواند آسیب های قلبی اخیر و حملات قلبی را تشخیص دهند.
آزمایشات تصویربرداری
اشعه ایکس قفسه سینه یک تصویر اشعه ایکس از سینه شما اجازه می دهد تا پزشک اندازه و شکل قلب و عروق خونی شما را بررسی کنید. همچنین ممکن است نشان دهد که آیا نارسایی قلبی دارید یا خیر.
اکوکاردیوگرام این آزمایش با استفاده از امواج صوتی برای تولید تصویری از قلب شما انجام می شود. یک اکوکاردیوگرام می تواند نشان دهد که آیا یک منطقه از قلب شما توسط حمله قلبی آسیب دیده است یا نه و یا آیا پمپاژ به طور طبیعی صورت می گیرد یا آیا اختلالات دریچه وجود دارد. یا نه
اسکن هسته ای این آزمایش، معمولا همراه با یک آزمایش استرس کمک می کند تا مشکلات جریان خون را به قلب شما تشخیص دهد. مقدار کمی از مواد رادیواکتیو، مانند تالیوم، به جریان خون شما تزریق می شود. دوربین های ویژه می توانند مواد رادیو اکتیو را از طریق قلب و ریه ها، تشخیص دهند.
ایست قلبی ناگهانی نیاز به اقدام فوری برای بقا دارد. دلیل ایست قلبی هر چه باشد باید در هنگام وقوع آن ابتدا بیمار را نجات داد و بعد به دنبال دلیل ایست قلبی رفت. مهم ترین اقدام فوری در مواجه با ایست قلبی، احیا قلب و عروق فوری یا CPR است.
احیاء قلب و عروق فوری (CPR) برای درمان اختلال قلبی ناگهانی ضروری است. با نگه داشتن جریان خون غنی از اکسیژن به اندام های حیاتی بدن، CPR می تواند یک پیوند حیاتی را فراهم کند تا مراقبت اضطراری پیشرفته تر در دسترس باشد.
CPR شامل اقداماتی است که برای بازگرداندن اعمال حیاتی دو عضو مهم قلب و مغز در فردی که هوشیاری خود را از دست داده، انجام میشود و تلاش میشود تا گردش خون و تنفس به‌طور مصنوعی تا زمان برگشت جریان خون خودبخودی بیمار برقرار شود. اگر فرد دارای ضربان بوده ولی دچار قطع تنفس شده باشد، باید با تنفس مصنوعی دهان به دهان ادامه داد.
مراقبت های پیشرفته برای فیبریلاسیون بطنی، نوعی آریتمی که می تواند ناشی از ایست قلب ناگهانی باشد، به طور کلی شامل تحویل شوک الکتریکی از طریق دیواره سینه به قلب است. این روش، defibrillation نامیده می شود… این اغلب باعث می شود ریتم طبیعی قلب از سر بگیرد. شوک ممکن است توسط پرسنل اورژانسی و یا یک شهروند در صورت استفاده از defibrillator عمومی استفاده شود.
هنگامی که ناگهانی ایست قلبی اتفاق می افتد، مغز شما اولین قسمت از بدن شما است که آسیب می بیند، زیرا بر خلاف ارگان های دیگر، ذخایر خون غنی از اکسیژن ندارد؛ و نیاز به عرضه بی وقفه خون دارد. کاهش جریان خون به مغز شما سبب بی نظمی می شود. اگر ریتم قلب شما به سرعت به ریتم طبیعی خود بازنگردد، آسیب مغزی اتفاق می افتد و نتیجه مرگ است. اگر ایست قلبی ناگهانی بیش از 8 دقیقه طول بکشد، بقاء نادر است. بازماندگان ایست قلبی ممکن است علائم آسیب مغزی را نشان دهند.
راه مطمئن برای شناخت خطر ابتلا به ایست قلبی ناگهانی وجود ندارد، بنابراین کاهش ریسک ابتلا به بیماری های قلبی بهترین استراتژی است. این مراحل شامل بررسی های منظم، غربالگری برای بیماری های قلبی و زندگی شیوه زندگی سالم قلب با روش های زیر است:
درباره این سایت